Dzięki temu zabiegi stają się łatwiejsze i ogranicza to ewentualne krótko- i długoterminowe negatywne skutki. Pomaga to w radzeniu sobie z tym, co się stało oraz z przyszłą opieką i leczeniem.
Przygotowania powinny być procesem ciągłym: należy zapewnić dziecku kilka sposobów na przetworzenie tego, co widzi, słyszy, czyta i czuje. Należy pomóc dziecku w zapoznaniu się z różnymi częściami tej strony internetowej i kilkukrotnym przeczytaniu zawartych tu informacji. Należy również zachęcać dziecko do rysowania, malowania, nagrywania, zapisywania lub w inny sposób wyrażania swoich myśli i pytań.
Wcześniejsze kontakty z systemem opieki zdrowotnej i terapiami mogą zwiększać poziom stresu i martwienia się, zwłaszcza jeżeli były to niemiłe doświadczenia. Powszechne jest oczekiwanie takich samych lub gorszych sytuacji, ale często miłe doświadczenia mogą przerwać ten zaklęty krąg. Dorastanie i rozwój od ostatniego kontaktu mogą oznaczać zmiany w zakresie niezbędnych przygotowań i stopnia zrozumienia sytuacji. Należy spróbować sobie wyobrazić bieżący poziom zrozumienia dziecka i odpowiednio do niego przygotować dziecko. Należy skorzystać z oferowanych programów przygotowujących, nawet jeżeli uważa się, że zawierają one wyłącznie powtórzenie tego, co miało miejsce podczas poprzednich pobytów w szpitalu. Dziecko mogło zapomnieć to, czego się wcześniej dowiedziało oraz mogło dorosnąć w stopniu umożliwiającym mu lepsze zrozumienie sytuacji.
Niezależnie od wieku dziecka należy szczerze pomagać w przygotowaniu rozpoczętym w optymalnym momencie. Dobrym momentem jest czas, kiedy dziecko jest wypoczęte, spokojne, zaciekawione i zainteresowane tym, co będzie się działo. Należy pamiętać o myślach i reakcjach, jakie mogą powstawać w związku z pobytem w szpitalu, znieczuleniem i operacją.