Skuteczne leczenie bólu sprawi, że dziecko szybciej wznowi aktywność, co pomaga w gojeniu i zdrowieniu.
Personel stara się zapobiec występowaniu bólu, ocenia konieczność wdrożenia leczenia przeciwbólowego, podaje wymagane leki przeciwbólowe i sprawdza, czy są skuteczne. Rodzic lub opiekun może nam pomóc, informując czy dziecko coś boli i czy działanie leczenia przeciwbólowego jest wystarczające.
To leczenie jest wdrażane na wczesnym etapie. Ma to na celu skumulowanie we krwi leków przeciwbólowych, co osłabi reakcję organizmu na ból i ogółem zmniejszy wymaganą ilość leków przeciwbólowych. Aby utrzymać równe stężenie leków w organizmie, uzyskać najwyższą skuteczność i uniknąć bólu przebijającego, dziecko będzie musiało regularnie przyjmować leki przeciwbólowe, nawet jeżeli w danym momencie wygląda, jakby nic go nie bolało. Regularne przyjmowanie leków przeciwbólowych i zapobieganie zaostrzeniom bólu często pozwala przyjąć łącznie mniejszą ilość leków. Zmniejsza to również ryzyko wystąpienia skutków ubocznych, takich jak zaparcia i mdłości.
Często stosuje się połączenie leków działających na różne sposoby oraz podawanych w różny sposób, gdyż pozwala to uzyskać najwyższą skuteczność leczenia przeciwbólowego.
Leczenie przeciwbólowe jest często podawane bezpośrednio do krwiobiegu za pośrednictwem dostępu dożylnego. W takiej sytuacji leki mogą być podawane pod postacią wstrzyknięćalbowlewu ciągłego przy użyciu pompy infuzyjnej. Leki przeciwbólowe mogą być również podawane doustnie pod postaciątabletek albopłynów.
Leczenie przeciwbólowe pod postacią miejscowego środka znieczulającego oznacza aplikację leku na skórę lub jego wstrzyknięcie pod skórę w jednej lub wielu dawkach lub kroplach. Miejscowe środki znieczulające blokują przesyłanie przez nerwy sygnałów bólowych w obszarze zastosowania leku. Jednym z miejscowych środków znieczulających jest krem znieczulający nakładany na skórę dzieci przed wkłuciem igły.
W przypadku leczenia przeciwbólowego pod postaciąblokady nerwuwstrzykuje się miejscowy środek znieczulający w pobliżu obszaru z pęczkiem nerwów, aby zablokować przesyłane przez nie sygnały. Blokada nerwu może być podawana jednorazowo lub jako wlew poprzez wprowadzoną cienką rurkę, przez którą można podawać leki w trakcie operacji i po niej.
Znieczulenie zewnątrzoponowe to przykład blokady nerwu, w której w celu znieczulenia wprowadza się cienką rurkę w plecy dziecka. Znieczulenie zewnątrzoponowe może często wpływać na pęcherz moczowy, czyli dziecko nie będzie wiedzieć, kiedy chce mu się siku. W większości przypadków dziecko będzie mieć założony cewnik urologiczny. Jest to rurka wprowadzona do cewki moczowej i pęcherza moczowego, przez którą dziecko może mieć wrażenie parcia na pęcherz nawet, kiedy jest pusty. Znieczulenie zewnątrzoponowe może również wpływać na siłę mięśni nóg i na czucie w nogach. Bardzo ważne jest poinformowanie o tym dziecka oraz przekazanie, że cienka, plastikowa rurka nie będzie przeszkadzać w chodzeniu ani leżeniu w łóżku.
W przypadku poważniejszych zabiegów operacyjnych albo urazów, w ramach leczenia przeciwbólowego często stosuje się morfinę. Nie dochodzi do uzależnienia, kiedy morfina jest używana doraźnie w ramach leczenia przeciwbólowego. Jeżeli dziecko będzie otrzymywać morfinę przez dłuższy czas, jej dawka będzie stopniowo zmniejszana, aby uniknąć zaostrzeń bólu i objawów odstawiennych.