W tym wieku dziecko wie, że można zachorować z powodu zmian występujących wewnątrz ciała, które nie muszą wynikać z czynników zewnętrznych. Choroby nie są już postrzegane w kategoriach magii czy kary, lecz na przykład infekcji bakteryjnej lub wirusowej. Jednakże w warunkach stresu myślenie magiczne może występować nawet u młodzieży. Dzieci w tym wieku mają większą świadomość swojego własnego ciała. Mogą uważać terapie za szkodliwe lub bać się, że ich ciało się zmieni. Podobnie jak w przypadku młodszych dzieci należy powiedzieć, która część ciała będzie leczona i których to leczenie nie będzie dotyczyć.
Dzieci w tym wieku mogą się bać sprzętu z sali operacyjnej. Ponadto w tym wieku zaczynają również występować rozmyślania nad śmiercią. Mogą wiązać sen ze śmiercią, a wiele młodych dzieci martwi się, że się nie obudzi po operacji. Należy zapewnić dziecko, że kiedy będzie spało i do momentu uzyskania pełnej przytomności ktoś będzie się nim cały czas bardzo dokładnie zajmować.
Dzieci w tej grupie wiekowej należy zacząć przygotowywać na tydzień przed pobytem w szpitalu. W porównaniu do młodszych dzieci, dzieci w tym wieku zaczynają bardziej interesować się tym, co będzie się działo. Dlatego proces przygotowywania powinien być prowadzony w sposób zależny od zadawanych pytań. Należy zachęcać dziecko do wyrażenia swoich myśli i obaw poprzez rysowanie i malowanie.